Chinese terugreis

Pfffff.... onze reis naar huis was natuurlijk wederom een lange. Met tijdig inchecken etc. ben je zomaar 20 uur onderweg van Santiago naar huis. Da's prima als je tijdens een nachtvlucht kunt slapen; Katinka lukte dat voor een paar uurtjes, mij helaas helemaal niet.

Aan het begin van deze blog vertelden we jullie al over de bizarre toestanden bij de tussenlanding in Buenos Aires. Stel je voor: je boekt een ticket rechtstreeks van Santiago naar Amsterdam, met een tussenlanding in Buenos Aires. I.v.m. tanken moet alles en iedereen het vliegtuig uit, incl. handbagage. Om veiligheidsredenen. Da's begrijpelijk.... maar het vervolg is bizar: ongeveer de halve luchthaven rondwandelen naar de 'Transito', waar alle handbagage opnieuw door de scanner gaat, incl. visitatie van alle passagiers. Drie kwartier pauze verandert in drie kwartier "passagiertje pesten". Dat gaan we op  Facebook toch eens melden aan de KLM....

Maar pas daarna begint de ellende. In Zuid-Amerika zijn de zomervakanties in januari en februari. Stel je eens voor dat alle Chinezen uit Zuid-Amerika met vakantie gaan naar..... China, Hongkong, Taiwan, etc. En dat ook de KLM die mag vervoeren voor hun overstap in Amsterdam. Wat heb je dan? Een Boeing 777, voor 70% gevuld met Chinezen! Je weet werkelijk niet wat je meemaakt. Ten eerste tientallen kleine kinderen en babies. En ja, die maken veel kabaal, ook 's nachts. Maar met een beetje flexibiliteit heb je daar nog begrip voor. Veel erger zijn hun ouders! Het maakt niet uit wat de gezagvoerder, het cabinepersoneel of de lampjes aangeven: ze maken hun riemen los en staan op (ook bij turbulentie of tijdens het taxien na de landing), gooien de bagageruimtes boven hun hoofd open om iets te pakken, gaan met tientallen tegelijkertijd naar de wc, en verstoppen alle gangpaden. Dat wij ons verbazen is tot daar aan toe; maar je ziet gewoon hoe het cabinepersoneel, dat toch heel wat gewend moet zijn, zich groen en (met name:) geel ergert aan deze invasie. Maar ze mogen niet zeuren: de kist zit immers stampvol! Voorlopig maar even niet meer naar de Chinees...

En dan sta je ineens op Schiphol: 30 graden kouder dan waar je vandaan komt. Met gelukkig de taxiservice die je een half jaar geleden al (wat goedkoper) had geregeld. Dan kom je thuis in een koud huis, waar je je toch eerst even voelt als een kat in een vreemd pakhuis.... dat even later wordt gevuld met Emma en je twee kleindochters. Dat is dan ook weer heel mooi! En je bent toch happy als je je hond ophaalt na 3 weken in een fantastisch pension (Heel veel dank, RoMa!). Haar blijdschap is ongekend, en ze blijft wel een half uur piepen...  

Daarna komt het terugblikken. Op een reis van drie weken met heel veel kleine, aparte vakantietjes erin: van koude en groene, prachtige verlaten gebieden met gletsjers in het zuiden (Patagonië), tot de droogte van de Atacama-woestijn. Chili: vier klimaatzones, 200 km breed en 4.000 km lang! Voor mij de derde keer, voor Katinka de eerste. Het blijft een prachtig, aanbevelenswaardig land. Hoe dan ook het best georganiseerde land van Zuid-Amerika, volstrekt veilig, maar wel: Zuid-Amerikaans. Dus niet zeuren als een restaurant een aantal dingen van hun kaart niet heeft. Als dingen worden aangeprezen als geweldig, terwijl dat toch wel tegenvalt. Als iemand veel te laat komt, of helemaal niet. Als.....

In drie weken hebben we heel wat afgereisd: ruim 32.000 km oor de lucht, 650 per touringcar en minstens 1.000  met de auto. Het was het allemaal volop waard! Iedereen bedankt die ons blog heeft gevolgd. We hopen dat jullie het leuk vonden om mee te reizen.

Peter & Katinka, 29 januari 2015