Naar de haven....

Vandaag dus met z'n vieren per auto naar de 2e stad van Chili: Valparaiso, in de volksmond kortweg 'Valpo' genaamd. Het ligt aan de Pacific, op zo'n 130 km van Santiago, en is een van de meest belangrijke havens van Zuid-Amerika. Wil je het echter vergelijken met Rotterdam, dan moet je wel een jaartje of 65 terug.... Niettemin wonen er 300.000 mensen, en is het de marinestad van het land. Inmiddels zit de stad 'vastgebakken' aan na del Mar, een belangrijke badplaats. 

Gisteren vertelde ik het verkeerd; Nicole woont in Vina, en Matias werkt hier als kapitein op een . Ook moet hij regelmatig werken op de basis in Santiago.... en omdat Nicole in Santiago studeert, wordt er nogal wat heen en weer gereisd.

Valparaiso ligt aangeplakt tegen de heuvels rondom de havenbaai, waarin de schepen  anker liggen om te worden afgehandeld. Schepen die van hieruit naar Europa varen, gaan via het Panamakanaal. Valpa is ook het hoofdkwartier van de Chileense douane. Alhoewel er hier best wat hoogbouw staat, liggen de meeste huizen toch verspreid over de heuvels, inclusief een grote hoeveelheid krottenwijken, waar de drugshandel heerst. Het is heel kleurrijk in de oude binnenstad; alle huizen zijn uitgevoerd in felle kleuren, en soms voorzien van de meest kunstzinnige graffiti. De stad is buitengewoon stijl. Wel zijn er drie liften of eigenlijk kabelbanen, die je voor 15 cent p.p. naar boven of beneden brengen. Dat helpt. 

We wandelden wat door de oude stad en langs een stukje haven. Daar zagen we tot onze verbazing de 'Prinsendam' liggen, het dochterschip van de ms 'Rotterdam', het moederschip van de Holland-Amerikalijn. Blijkbaar bezig met een cruise Zuid-Amerika... Daarna weer naar boven naar de oude stad, waar we lunchten in een gezellige, oude tent.

Daarna checkten we in in het Boutiquehotel Sutherland House. Met een kamer op de hoogste verdieping van het statige, Victoriaanse pand. Dus: eerst vanaf straatniveau 68 traptreden naar de receptie, en dan in het hotel nog 38 treden via de houten trap naar de 3e etage. Maar als je dan boven bent, wordt je beloond met het meest prachtige uitzicht dat je je over de stad kunt voorstellen (zie de video).

Vanavond gegeten in een restaurant in Vina del Mar, waarvan Nicole de eigenaar kent.    Dat staat dan weer garant voor een 'personal treatment' in een boven de branding gelegen restaurant, Tierra del Fuego ('Vuurland') genaamd. We aten er een heerlijke voorgerechtschotel van diverse soorten schaaldieren, en daarna namen Katinka en ik een portie King's Crab ('centolla'). Al met al was het na twaalven voor we weer in ons hotel  terug waren.