Over een hotel in Patagonie

Enfin, zo was vandaag dus een reisdag van 10 uur! Met een touringcar tot slot over de Ruta 9: "Ruta de fin del mundo". Het is dus echt het eind van de wereld. Eindeloze vlakten waarop alleen schapen gedeien, een enkel clubje koeien, best wel veel paarden, en de Chileense struisvogel, de nandu. Afgezien daarvan heeft het wel wat weg van Schotland, Marion.

In de verte de zee: eerst Straat Magellan, die ooit ontdekt werd als snellere en vooral veel veiligere verbinding dan via Kaap Hoorn, waar het enorm kan spoken. Nu dus in het noorden het Panamakanaal, en in het zuiden Straat Magellan. Daarachter bergen, hoog en laag, al dan niet besneeuwd.

En toen kwamen we aan in hotel Altoplanico Sur, dat ik ga proberen te beschrijven: betonnen muren, in je kamer ook een stenen bankje. Nee, geen gevangenis.... een prachtige combinatie tussen minimalisme, moderne kunstwerkjes, moderne inrichting en prachtige foefjes en lichten. Met op alle daken gras. Google maar eens op Hotel Altiplanico Sur, dan snap je het beste wat ik bedoel. Zelf zag ik nog nooit zo'n listige combinatie tussen koud, lelijk en prachtig, modern.

Qua weer is het overigens wel een schok, maar dat wisten we. De afgelopen dagen in Santiago 30 graden of meer, maar hier een kille wind met af en toe een bui, felle opklaringen en slechts 9 graden. Vannacht wordt het 2.....