Parque Nacional 'Torres del Paine'

Als je ten zuiden van de 51e breedtegraad zit, wordt het 's nachts niet echt donker. Sterker nog, het blijft min of meer licht, al was het rond half zes een soort van schemerend.

We zitten in de Patagonische provincie 'Ultima Esperenza' Dat betekent 'laatste hoop', dat in de 15e eeuw sloeg op de laatste hoop om een doorgang te vinden tussen de beide oceanen. Ze zochten dus naar Straat Magellan.

Weer zeer bijtijds op vanmorgen. Als eerste gingen we naar de Cueva del Milodon, de Grot van de Milodon. De milodon was een 3 meter hoog zoogdier, een soort beer, waarvan resten werden gevonden van 14.000 jaar oud. In deze door een gletsjer gevormde grot bleven de resten in het ijs zo goed geconserveerd, dat zelfs de vacht grotendeels geconserveerd bleef. Waarna zo ongeveer alle universiteiten ter wereld een zwarte handel startten om een stukje daarvan te krijgen. Uiteindelijk was er vrijwel niets meer over, en moest Chili op z'n knietjes in Londen bedelen om wat stukjes terug te krijgen.... Daarmee kwam het prehistorisch onderzoek wel goed op gang, want er werden ook resten ontvangen van andere diersoorten en zelfs..... van de mens van 10.000 jaar geleden. Daarmee komt de geschiedenis van de eerste bevolking van de Amerika's zwaar onder druk te staan.

Daarna kwam één van de belangrijkste hoogtepunten van onze reis aan bod. Wie Chili zegt te kennen, moet ook Torres del Paine hebben gezien. Tien jaar geleden kwam ik het park binnen vanaf de Argentijnse kant, ditmaal bleven we aan Chileense zijde. En waar het park de afgelopen dagen nog in bewolking en nevelen gehuld was, hadden we vandaag enorme mazzel. Afgezien van een krachtige, ijskoude wind was er zon, met veel prachtig licht en reflecties. De tour bestond uit een rondrit waarbij je de 'Torres' (de zuilen) steeds vanuit een andere kompasrichting zag. Via Lago Amarga, Lago Nordeskjöld, Lago Sarmiento, Lago Pehoe (waar we lunchten) en Lago Grey. Daar lag de gletsjer Grey helaas wel middenin buiïg weer, maar you can't win 'em all... Voor de rest een prachtige dag volop natuur. Met heel veel Guanaco's (beschermde berglama's, die rechtstreeks afstammen van kamelen), een Zorro Gris (Zuid-Amerikaanse grijze vos) en opnieuw die 'lokale struisvogels'. Op een gegeven moment riep onze gids ook dat er een condor te zien was, maar die konden we niet ontdekken.

Wat hebben we veel foto's gemaakt! Zeker zal niet alles wat zijn, want door de loeiharde wind woei de camera zelfs bijna van zijn statief, maar er zal zeker genoeg bij zitten.'n Bijzondere dag, met 23 mensen in een kleine touringcar. Tikje jammer dat die een klapband kreeg, maar de chauffeur kon het wiel verwisselen.

Iets na half acht waren we terug in ons kunstzinnige hotel. Daarna het dorp in gegaan voor een bord krab. Want eten moet een mens immers ook...

Morgen een excursie naar 2 gletsjers. Je leest er weer over!