Over een nachtvlucht en een aankomst

Helaas vertrok onze vlucht 5 kwartier te laat door een of ander probleem met het laden van een aantal laatste vrachtcontainers. Uiteindelijk vertrok KL 701 dan toch rond 23.00; nogal laat voor een warme avondmaaltijd, maar 'the show must go on'.... We hadden al wat gegeten op Schiphol, maar Katinka liet zich de pastamaaltijd toch goed smaken.

Daarna wordt het dan tijd om te gaan slapen en ging zo rond half twee het licht uit. Al bij boeking had Katinka stoelen geboekt bij een uitgang. Aanmerkelijk voordeel van meters beenruimte, alleen...... met al het toiletverkeer op 3 meter afstand best wel druk, en naast de pantry, dus daardoor nog drukker. Katinka kwam nog tot wat hazenslaapjes, ik dus echt nada nada. Maar er werd gedurende de nacht wel veel tijd ingehaald van de vertraging.

Inmiddels kun je de tijd dus wel 4 uur terugzetten naar Argentijnse tijd,  was het 08.00 toen we in Buenos Aires landden. Daar vindt een tussenstop plaats incl. tanken van de Boeing 777-300.Voor de helft van de passagiers is dit de eindhalte, de andere helft moet verder naar Santiago de Chile. En dan gebeurt er iets vreemds. In plaats dat ze die andere helft nou ergens in een transitruimte parkeren, nee, je moet het vliegtuig uit met een transitkaart opnieuw dooreen handbagage- en bodycheck van de Argentijnse veiligheidsdienst, en zo is er van je uur tussenstop nog een kwartiertje voor de Starbucks. Ook de complete KLM-bemanning wordt uitgewisseld; die mag tot zaterdag voor kosten van de zaak tot zaterdag van Buenos Aires genieten. Een tangocursusje of zo... -Onze vlucht ging verder, om na een kleine 2 uur over het Andesgebergte op de minuut op tijd te landen in Santiago. Welkom in 27graden..... een warme deken valt over je heen.

Mijn vriend sinds 37 jaar (Andreas) stond ons daar op te wachten met zijn oudste dochter en mijn petekind, de in Chili geadopteerde Antonio. Snel naar zijn huis dwars door Santiago heen, ca. 3 kwartier. Ze zijn net verhuisd naar een andere wijk in deelgemeente Las Condes, iets minder buitenaf. Alweer 4 jaar geleden verloor Andreas uw Ana Maria aan de bekende K-ziekte, terwijl ze dus bij hun huwelijk Antonio hadden gedoopt. Uit een eerder huwelijk heeft Andreas 2 volwassen dochters. Na thuiskomst en rondleiding door het nieuwe huis, incl. een heerlijke koude klets, gingen we als eerste naar het graf van Ana Maria. Opnieuw een mooie ervaring. Stel je maar een eindeloos groot park voor, prachtig onderhouden met ontiegelijk veel rozen, oude bomen en enorme gazons. De mensen liggen er begraven met slechts een kleine, rechthoekige grafsteen, in het gras uitgespaard. Rondom die graven bloemen, tegen de hitte soms afgeschermd met kleurrijke parasolletjes, in de wind draaiende plastic bloemen, kinderspeelgoed, kleine nep-kerstboompjes. Maar een ze van rust. Vooraf kochten we zonnebloemen. Een best wel heftig emotioneel gebeuren, maar goed om als allereerste te doen.

De rest van de dag lekker gechilled op het enorme terras, en om 22.15 naar bed, dus voor jullie om 02.15 uur